یک اتاق ، اندکی نور، سکوت

من خدایی دارم که همین نزدیکی است

در امتداد لحظه هایم

هر روز….!

در سایه هایی قرمز شناور می شوم

می خندم به عشق فنا شده ی زمینی مان

قاه قاه……

معنی اشک ، کبودی و درد را می دانم

بغض سنگین خاطره را از نزدیک لمس کرده ام

من در این تاریکی، دوراز همه ، خدا را می خوانم

خدا را که صدا می زنم ، همه ی ذره ها آرام می شوند

یک اتاق ،اندکی نور….

من خدا را دارم!

اندیشیده ام چه بسا خداوند هر گره ای که در کارم می اندازد همچون گره قالی باشد که در نهایت نقشی خوش برآید

.

تا خدا بنده نواز است به خلقش چه نیاز،میکشم ناز یکى تا به همه ناز کنم

.

خدایا دنیا را به کسانی بده که دوست دارند.من تو را دوست دارم.

.

مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمی شود؟؟؟

بفیه در ادامه مطلب