آنچه می ماند حرف های نیش دار آدمک های تو خالی نیست
آنچه می ماند قلب شکسته و زخمی روح بیمار نیست
راه برگزیده ی تو،متلاطم نشدن،بزرگواری و بخشش است که می ماند
و ندامت حاصل از زخم زدن بر دل ها
کدام ماندگاری را می خواهی؟
نکند تو هم می خواهی قاطی بیماری آدم های اطرافت شوی؟!
یا تنها میخواهی بگذاری و بگذری؟!

هان ای حــســیــنــیـــان ، خیمه های عشق و عزا برپا دارید و نغمه های شور و شهادت سر دهید و بر سنج آگاهی و طبل رحیل بکوبید که " محرم" ، آغاز هجرت انسان، بهار اصحاب شهادت و فصل لاله های سرخ و شقایق های گلگون و زمان معراج " وارث آدم" از راه رسیده است.

از آن روز واقعه ، هرکس و هر قافله ای که ره می سپارد ، بی گمان در دوراهی انتخاب ، کاروان حسین را خواهد دید. پیوستن به این قافله ی نور را آدابی است که بی تشرف به آن اجازه ی ورود نمی دهند.

به حریم کاروان که رسیدی باید احرام شهادت بربندی و و چون ندای رسا ، اما حزین و غریبانه ی " هل من ناصر " شنیدی ، باید لبیک اجابت گویی؛ و اصحاب این کاروان را پیمان نامه است به رنگ خون و به زیبایی وسعت ایمان به نام "شهادت" ؛

امضا که کردی، بیرق سبز علمدار کربلا را بر سر خویش خواهی دید و این عطر بهشت است که به مشام تو می رسد. راه حسین(ع) کوتاه ترین راه بهشت است. خون جاری عاشورا تا ابد در رگ و ریشه ی آزادی جاری است. کدام آزاده ای است که    وام دار قیام حسین و قیامتی که هفتاد و تن در آن روز واقعه بر پا کردند، نباشد؟

و کدام چشم است که مرثیه ی مصیبت ثارالله را بشنود و خونابه ی غم مظلومیت و غربت ایشان را از دیدگان فرو نریزد؟

گریه بر حسین ، الفبای آداب بیداری و علامتی است که میل به طهارت روح را گواهی میدهد و این آغاز کار است.

پس باید     حـــســــیــــنــــی       شد ...

کربلا عصاره ی بهشت است و عاشورا آبروی عشق...

اگر کربلا نبود هیچ گلی از زمین نمی رویید و مشام هیچ انسان آزاده ای، حقیقت را استشمام نمی کرد.

اگر کربلا نبود عاشورا نبود و اگر عاشورا نبود، امروز عشق بر سر هر کوی و برزنی بیگاری نمی کرد.

حسین آمد و عشق را آبرو بخشید و عباس با دستان بریده و لبان خشکیده با مشکی زخمی عشق را سیراب کرد تا حرف و حدیثی باقی نماند.

زینب، عشق را تداوم بخشید و آن را در گستره زمین و آسمان منتشر کرد تا از آن پس تمام عاشقان وام دارِ حماسه ی عاشورا باشند.

کربلا قبله الهام عاشقان شد و عاشورا میعادگاهی برای آنان که می خواهند نماز عشق را در محرابی به بلندای تاریخ بپا دارند.

از آن روز زندگی معنا یافت که حسین (ع) بر کتیبه ی دل ها نقش بست و عاشورا - این راز نهفته - مضمون تمام ناگفته ها شد...

خداي من.... 
سرم به سوي آسمانت تو را طلب مي كنم 
و بي تابم بي تاب تر از هميشه 
سنگين و بي رمق دلم پر مي زند و اين چهار چوب تنگ را نمي خواهد و بالا را بهانه مي گيرد
گله دارم از بندگانت .... 
براستي بنده تو مي تمواند فراموش كند از كجا آمده و در نهايت به كجا خواهد رفت 
مي تواند هر چه دلش خواست بگويد هر چه دلش خواست انجام دهد كجاي اين بندگي است؟!!!! 
من كوچكم و خود بنده ....بنده اي شرمنده و حق قضاوت ندارم
اما دلم سخت گرفته و جز تو كسي را نمي شناسم براي گفتن.....
اينجا دورويي بيدادمي كند دين مال مي آورد!!!!!!!!!!!!! 
تظاهر به دينداري ارزش شده.... خدايا مگر عشق تو حرف اول را نمي زند؟
مگر مامن عشق دل نيست؟ مگر حرف دل راز نيست؟ مگر جاي حرف دل سينه نيست؟ چگونه براحتي حرف مي زنند و در عمل... بگذار دلم بميرد طاقت ندارم..... تو خدايي و من هيچ ...
حتي نمي دانم بنده هستم يا نه...
كمكم كن ...تا عشقم را نفروشم به نان...
قانع باشم به ريزه نان سفره ارباب.... 

سلام می‌کنیم بر محرمش که از کودکی تا اکنون یادش ما را رهــــا نمی‌کند.

سلام می کنیم بر حسین(ع) از دل تاریکی های شب های عاشورای کودکی مان تاکنون که عشقش اسیرمان کرده است.

سلام می کنیم و بر غربت و قرابت حسین(ع) از مدینه تا کربلا.

سلام می کنیم بر حال و هوای محرم که با همه فرق می کند.

سلام بر شه مظلوم عالم.

سلام بر دل های شوریده از عشق حسین(ع).

سلام بر نواهای دل انگیز یا حسین(ع).

سلام بر سینه های سوخته از عشق حسین(ع).

سلام بر لبِ تشنه ی حسین(ع)، که تشنه ی آب نبود، تشنه ی لبیک بود.

سلام بر شبی که حسین(ع) وداع کرد با آن هایی که مرگ را واهمه داشتند.

سلام بر عزاداران حسین(ع)که راه او، هم عزادار می خواهد و هم پیرو.

و ما عزای حسین (ع) را برای لبیک به ندای «هل من ناصر ینصُرُنی» ابا عبدالله است که برپا می کنیم...

بقیه در ادامه مطلب

آرزو های خودتو بنویس

روز ولنتاین - روز ولنتاين 25 بهمن (14 فوریه )

تقريبا يکي از مناسبت‌هايي است که در سراسر جهان طرفداران خودش را دارد، چرا که عشق و دوست داشتن موهبتي جهاني است،و عشاق  روز ولنتاین را با هدیه دادن به یکدیگر جشن می گیرند.

گفته می شود که در ایران باستان،نیز بیست قرن پیش از میلاد روزی موسوم به روز عشق بوده است. این روز در تقویم جدید ایرانی دقیقا مصادف است با 29 بهمن، یعنی تنها 4 روز پس از ولنتاین غربی است. این روز «سپندارمذگان» یا «اسفندارمذگان» نام دارد.

امشبو کاش بودی ................. دارم دیوونه میشم .....

 کجایی که باز ببینی عشقت بهم ریخته  .

فقط برا چند لحظه میومدی ........................

بخدا به همین چند لحظه هم راضیم .

 بیای وایستی روبروم  . تو چشام زل بزنی و بگی دیوونه مگه نگفتم گریه بهت نمیاد

و من باز غرق شم تو چشات ...........................................

و باز مثل اون روزا به دروغ بگی : بخند تا دنیای من زیباتر بشه . آخه تو دنیای منی

میدونی عاشق این جمله ت بودم .

بیا لامصب . بیا و باز به دروغ تکرارش کن ............................

می خواهم فراموش کنم سال ها، در به دری و بی کسی ام را...
سال ها، طعنه شنیدن ها را، زخم زبان خوردن ها را، می خواهم فراموش کنم...
اما، مگر می شود؟
مگر می شود، فراموش کنم دردی را که با من عجین شده؟
در من ریشه دوانده، با من یکی شده؟!؟!؟!؟!؟!
"تو" بگو.....
"تو"، که تمام دردهای من، در وجودت خلاصه می شود!
"تو" بگو ، چگونه فراموشت کنم؟!؟!؟