خلوتی میخواهم...

تو باشی و من ...

تو سکوت کنی...

و من فقط گوش کنم

هــیــچــوقـــت …
بــه خــاطـر هـیــچـکـس …
از ارزشـهــایــت دســت نـکـــش …
چـــون زمـــانـی کـه آن فــرد از تــو دســت بـکـشـــد ..
تــو مـی مـانــی و یـک “مــــن” بــی ارزش …

من عاقبت از اينجا خواهم رفت

پروانه اي که با شب مي رفت
اين فال را براي دلم ديد
ديري است
مثل ستاره ها چمدانم را
از شوق ماهيان و تنهايي خودم
پر کرده ام ولي
مهلت نمي دهند که مثل کبو تري
در شرم صبح پر بگشايم
با يک سبد ترانه و لبخند
خود را به کاروان برسانم
اما
من عاقبت از اينجا خواهم رفت
پروانه اي که با شب مي رفت
اين فال را براي دلم ديد.

اين روزها

اگر خون هم گريه کني

عمق همدردي ديگران با تو

يک کلمه است

آخي...

گاهی دلم میخواهد. . .

دمپایی هایم را جا به جا بپوشم. . .

تا ببینم. . .

هنوز کسی حواسش به من هست یا نه. . .

برای دیدن بقیه به ادامه مطلب برو

من تو را به غزلی تشبیه می کنم که برای درکش

نیاز به دانستن آرایه ها نیست

غزلی که شاعرش خودمم

و فلسفه اش با قلب و روحم عجین شده است