خداي من.... 
سرم به سوي آسمانت تو را طلب مي كنم 
و بي تابم بي تاب تر از هميشه 
سنگين و بي رمق دلم پر مي زند و اين چهار چوب تنگ را نمي خواهد و بالا را بهانه مي گيرد
گله دارم از بندگانت .... 
براستي بنده تو مي تمواند فراموش كند از كجا آمده و در نهايت به كجا خواهد رفت 
مي تواند هر چه دلش خواست بگويد هر چه دلش خواست انجام دهد كجاي اين بندگي است؟!!!! 
من كوچكم و خود بنده ....بنده اي شرمنده و حق قضاوت ندارم
اما دلم سخت گرفته و جز تو كسي را نمي شناسم براي گفتن.....
اينجا دورويي بيدادمي كند دين مال مي آورد!!!!!!!!!!!!! 
تظاهر به دينداري ارزش شده.... خدايا مگر عشق تو حرف اول را نمي زند؟
مگر مامن عشق دل نيست؟ مگر حرف دل راز نيست؟ مگر جاي حرف دل سينه نيست؟ چگونه براحتي حرف مي زنند و در عمل... بگذار دلم بميرد طاقت ندارم..... تو خدايي و من هيچ ...
حتي نمي دانم بنده هستم يا نه...
كمكم كن ...تا عشقم را نفروشم به نان...
قانع باشم به ريزه نان سفره ارباب.... 

بيا تا مقدس ترين عشق دنيا را  به همگان نشان دهيم.
بيا تا  طعم شيرين ترين عشق دنيا را بچشيم.
بيا تا بهترين لحظه ها را در عشقمان مهيا کنيم.
بيا تا گرمي عشقمان را در قلبهايمان احساس کنيم.
بيا تا عشقي يکدل و يکرنگ داشته باشيم.
بيا تا غروب غم انگيز عاشقان را با نشان دادن معني واقعي عشقمان به همگان زيبا کنيم.
بيا تا فاصله عاشقان را با ثابت کردن معناي واقعي عشق را از بين ببريم

و فاصله بين عاشقان را کم اهميت جلوه دهيم.
بيا تا ثابت کنيم ما مي توانيم در ميان تمام عاشقان براي هميشه عاشق بمانيم.
بيا تا در ميان فصلهايمان فصل خزاني نداشته باشيم و تمام لحظه ها و فصلها بهاري بيش نباشد!
بيا تا شبهاي با هم بودنمان را پر از ستاره کنيم.
حالا بيا که همديگر را باور کرده ايم

پسر به دوست دخترش گفت :

اگه دوسم داری بهم ثابت کن ... دختر یدونه یدونه لباساشو درآورد ...

حالا ...

دختره از پسر خواست تا دوست داشتنشو ثابت کنه ...

پسر هم رفت و یدونه یدونه لباساشو تنش کرد ...

بسلامتی تمام دختر پسرای بامعرفت ...

مابخار شیشه ایم

نازمون کنی اشکمون در میاد

چه برسه ترکمون کنی