آنچه می ماند حرف های نیش دار آدمک های تو خالی نیست
آنچه می ماند قلب شکسته و زخمی روح بیمار نیست
راه برگزیده ی تو،متلاطم نشدن،بزرگواری و بخشش است که می ماند
و ندامت حاصل از زخم زدن بر دل ها
کدام ماندگاری را می خواهی؟
نکند تو هم می خواهی قاطی بیماری آدم های اطرافت شوی؟!
یا تنها میخواهی بگذاری و بگذری؟!

هان ای حــســیــنــیـــان ، خیمه های عشق و عزا برپا دارید و نغمه های شور و شهادت سر دهید و بر سنج آگاهی و طبل رحیل بکوبید که " محرم" ، آغاز هجرت انسان، بهار اصحاب شهادت و فصل لاله های سرخ و شقایق های گلگون و زمان معراج " وارث آدم" از راه رسیده است.

از آن روز واقعه ، هرکس و هر قافله ای که ره می سپارد ، بی گمان در دوراهی انتخاب ، کاروان حسین را خواهد دید. پیوستن به این قافله ی نور را آدابی است که بی تشرف به آن اجازه ی ورود نمی دهند.

به حریم کاروان که رسیدی باید احرام شهادت بربندی و و چون ندای رسا ، اما حزین و غریبانه ی " هل من ناصر " شنیدی ، باید لبیک اجابت گویی؛ و اصحاب این کاروان را پیمان نامه است به رنگ خون و به زیبایی وسعت ایمان به نام "شهادت" ؛

امضا که کردی، بیرق سبز علمدار کربلا را بر سر خویش خواهی دید و این عطر بهشت است که به مشام تو می رسد. راه حسین(ع) کوتاه ترین راه بهشت است. خون جاری عاشورا تا ابد در رگ و ریشه ی آزادی جاری است. کدام آزاده ای است که    وام دار قیام حسین و قیامتی که هفتاد و تن در آن روز واقعه بر پا کردند، نباشد؟

و کدام چشم است که مرثیه ی مصیبت ثارالله را بشنود و خونابه ی غم مظلومیت و غربت ایشان را از دیدگان فرو نریزد؟

گریه بر حسین ، الفبای آداب بیداری و علامتی است که میل به طهارت روح را گواهی میدهد و این آغاز کار است.

پس باید     حـــســــیــــنــــی       شد ...

کربلا عصاره ی بهشت است و عاشورا آبروی عشق...

اگر کربلا نبود هیچ گلی از زمین نمی رویید و مشام هیچ انسان آزاده ای، حقیقت را استشمام نمی کرد.

اگر کربلا نبود عاشورا نبود و اگر عاشورا نبود، امروز عشق بر سر هر کوی و برزنی بیگاری نمی کرد.

حسین آمد و عشق را آبرو بخشید و عباس با دستان بریده و لبان خشکیده با مشکی زخمی عشق را سیراب کرد تا حرف و حدیثی باقی نماند.

زینب، عشق را تداوم بخشید و آن را در گستره زمین و آسمان منتشر کرد تا از آن پس تمام عاشقان وام دارِ حماسه ی عاشورا باشند.

کربلا قبله الهام عاشقان شد و عاشورا میعادگاهی برای آنان که می خواهند نماز عشق را در محرابی به بلندای تاریخ بپا دارند.

از آن روز زندگی معنا یافت که حسین (ع) بر کتیبه ی دل ها نقش بست و عاشورا - این راز نهفته - مضمون تمام ناگفته ها شد...

خداي من.... 
سرم به سوي آسمانت تو را طلب مي كنم 
و بي تابم بي تاب تر از هميشه 
سنگين و بي رمق دلم پر مي زند و اين چهار چوب تنگ را نمي خواهد و بالا را بهانه مي گيرد
گله دارم از بندگانت .... 
براستي بنده تو مي تمواند فراموش كند از كجا آمده و در نهايت به كجا خواهد رفت 
مي تواند هر چه دلش خواست بگويد هر چه دلش خواست انجام دهد كجاي اين بندگي است؟!!!! 
من كوچكم و خود بنده ....بنده اي شرمنده و حق قضاوت ندارم
اما دلم سخت گرفته و جز تو كسي را نمي شناسم براي گفتن.....
اينجا دورويي بيدادمي كند دين مال مي آورد!!!!!!!!!!!!! 
تظاهر به دينداري ارزش شده.... خدايا مگر عشق تو حرف اول را نمي زند؟
مگر مامن عشق دل نيست؟ مگر حرف دل راز نيست؟ مگر جاي حرف دل سينه نيست؟ چگونه براحتي حرف مي زنند و در عمل... بگذار دلم بميرد طاقت ندارم..... تو خدايي و من هيچ ...
حتي نمي دانم بنده هستم يا نه...
كمكم كن ...تا عشقم را نفروشم به نان...
قانع باشم به ريزه نان سفره ارباب.... 

سلام می‌کنیم بر محرمش که از کودکی تا اکنون یادش ما را رهــــا نمی‌کند.

سلام می کنیم بر حسین(ع) از دل تاریکی های شب های عاشورای کودکی مان تاکنون که عشقش اسیرمان کرده است.

سلام می کنیم و بر غربت و قرابت حسین(ع) از مدینه تا کربلا.

سلام می کنیم بر حال و هوای محرم که با همه فرق می کند.

سلام بر شه مظلوم عالم.

سلام بر دل های شوریده از عشق حسین(ع).

سلام بر نواهای دل انگیز یا حسین(ع).

سلام بر سینه های سوخته از عشق حسین(ع).

سلام بر لبِ تشنه ی حسین(ع)، که تشنه ی آب نبود، تشنه ی لبیک بود.

سلام بر شبی که حسین(ع) وداع کرد با آن هایی که مرگ را واهمه داشتند.

سلام بر عزاداران حسین(ع)که راه او، هم عزادار می خواهد و هم پیرو.

و ما عزای حسین (ع) را برای لبیک به ندای «هل من ناصر ینصُرُنی» ابا عبدالله است که برپا می کنیم...

بقیه در ادامه مطلب

داشتیم میرفتیم به سمت کوپه خودمون ههه نصف کوپه رو ما گرفتیم

من گفتم میخوام برم دستشویی و به سمت دستشویی راه افتادم وقتی داشتم برمیگشتم به سمت کوپه از یکی از شیشه ها به بیرون نگاه کردم که یه چیز شبه مانند دیدم خیلی وحشتناک بود خدای من شک جوری بود که نمیتونستم جیغ بزنم انگار لال شده باشم فقط برگشتم و دستم رو گذاشتم روی قلبم اون همون روحی بود که توی خواب دیدم به رو به روم نگاه کردم دیدم همون روح جلوی منه

از ترس جیغ زدم و زانوهام خم شد و افتادم روی زمین مردا که به من نزدیک تر بودن صدامو شنیدن اومدن بیرون و همون موقع اون روح رفت

بقیه در ادامه مطلب

الان توی قطار نشستیم و توی این کوپه ای که ما هستیم

منم و مارال و افسون و آنیا و آلماو معصومه که همسن ما بود و مامان و بابای آلما با هزار و یک بدبختی اجازه داد چون یکم زیادی حساسن

البته اگر یکی از فامیلای ما نبود عمرا مامان و بابام اجازه میدادن

معصومه هم خواهر یکی از بهترینای سنگ نوردیمون بود که زمان هایی که مربی اصلیمون یا همون زن فامیلمون نمیومداون به ما یاد میداد

معصومه چشمای عسلی پررنگ وبینی قلمی و موهای فر(درشت)مشکی و لبای بزرگ و صورتی داشت قد ۱۷۹نسبت به قدش خیلی لاغر بود و اون هم کارش خیلی خوب بود

بقیه در ادامه مطلب

در باشگاه رو باز کردم و نگاه کردم ببینم کیا اومدن که دیدم ۳.۴ نفر از مردا اومدن و از دخترا فقط منم و آنیا و زهرا

زهرا یکی از بچه های باشگاهمون بود که چشمتی قهوه ای داشت با بینی کشیده و لب های نازک پوست سفید و

قد ۱۶۸ و وزنشم نمیدونم تازه قدشم تقریبی گفتم

 دختر خیلی خوب و مهربونی بود و من دوسش داشتم به همه سلام کردم و همه با

خوشرویی جواب منو دادن

بقیه در ادامه مطلب 

ساعت ۱۱ صبح با صدای زنگ گوشیم بلند شدکم و چند دقیقه صبر کردم تا اوکی شم بعدشم بلند شدم

گلااااااااااب به روتون گلااااااااااب به روتون به سمت دستشویی رفتم

بعد از عملیات تخلیه سازی رفتم به سمت چمدونم چون امروز قراره با بچه های صخره نوردی بریم تهران برای مسابقات ساعت ۲ ظهر باید به راه آهن میرفتیم

من همیشه دقیقه نودیم امروز این کارو میکنم البته تنبل هم هستم ولی یه کوچولو چمدونم رو برداشتم

 هرچی دم دستم بود رو انداختم داخلش و زیپشو بستم

رفتم از داخل کمدم و کوله مخصوص صخره نوردیم رو برداشتم و وسائل سنگین رو انداختم توشکمش سنگ،هارنست،کیسه پودر،پودر و همچنین دسمال سر ممکن بود نیاز بشه

 رفتم به طرف اتاق آنیا ببینم داره چیکار میکنه دیدم داره پودر میریزه داخل کیسه پودرش اه چه کاریه باوا کی حوصله داره

داره همون سر مسابقه این کارو میکنیم ツخب رفتم پایین و دنبال بابام گشتم آهان یافتمش

بقیه در ادامه مطلب

سخن نویسنده:

سلام رمان من درمورد ۵ تا دختر شجاع و ورزشکاره که دست به کارای عجیبی میزنن که موجب میشه یه چیزایی توی زندگیشون تغییر کنه و باید بگم این رمان

برعکس بیشتر رمان ها عشقی نیست و مقداری ترسناکه و طنز 

رمان من رو دنبال کنید

لینک تاپیک رمان

http://roya22.ir/Forum/Post/4023

خلاصه ای از رمان

موهای مشکیش رو که تماما به روی صورتش ریخته بود رو پس زد خدای من چه چهره ی ترسناکی داشت چشمای سبز خیلی کمرنگ و پوست سفید و بی روح

لبهای سفید زیر چشماش هم گود افتاده بود و تیره شده بود 

داشت به سمت من میومد و من هم عقب میرفتم ناگهان غیب شد و توی یه چشم بهم زدن درست روبه روی من بود از ترس جیغی زدم که از خواب پریدم نفس نفس میزدم و روی پیشونیمم عرق بود

وای این دیگه چه خوابی بود یعنی به احظار روح ما ربط داره وای که دارم دیوونه میشم اعصابم خیلی خورد بود چشمم خورد به ساعت روی عسلی 3 صبح بود متمعننا الان نمیتونم به بچه ها زنگ بزنم فرداصبح باید راجع به این موضوع باهاشون صحبت کنم چراغ اتاقم رو روشن کردم و به سمت دستشویی راه افتادم و یه نگاه به صورتم کردم

موهای قهوه ای رنگم که خیلی پررنگ بودن خیلی ژولیده بودن و لبهای صورتی م خشک  شده بودن چشمای سبز رنگم هم از همیشه کمرنگ تر شده بودن 
برگشتم و روی تختم نشستم و از ترس اینکه دوباره بخوابم نشستم با گوشیم ور رفتن بذارید خودمو براتون معرفی کنم من مادیا حمیدی هستم تک فرزند ام و وضعیت مالی خوبی داریم محل زندگیمون هم بندرعباس هست و اصلیتم هم بندریه هم پدر و هم مادرن و قدم هم ۱۷۰ و وزنم هم ۵۰ میشه گفت لاغرم و رشته ورزشیم صخره نوردیه و رشته تحصیلیم هم روانشناسی چشمای سبز رنگ دارم و موهای قهوه ای سوخته پوست سفید 

این قاب های زیبا و رنگارنگ با مقدار زیادی کاغذ بازیافتی مجله درست میشن.

برای یادگیری این کاردستی به ادامه مطلب بروید