یکی را دوست می دادرم
یکی را دوست میدارم
ولی افسوس او هرگز نمیداند
نگاهش میکنم شایدبخواند
از نگاه منکه او را دوست دارم
ولی افسوس او هرگز نگاهم را نمیخواند
به برگ گل نوشتم من او را دوست می دارم
ولی افسوس او برگ گل رابر زلف کودکی آویخت تا او را بخنداند
به مهتاب گفتم ای مهتاب
سر راهت به کوی اوسلام من رسان بگو که او را دوست دارم
ولی افسوس یکی ابر سیاه آمدروی ماه تابان را بپوشانید
صبا را دیدم و گفتم صبا دستم به دامنت بگو از من به دل دارم
که او را دوست میدارم
ولی افسوس هزار افسوسز ابر سیاه برجست و قاصد را زمیان ره بسوزانید
کنون وا مانده از هرجا و میکنم با خود نجوا
یکی را دوست میدارم ولی افسوس او هرگز نمیداند

هرچه ها میکنم
گرم نمیشود خاطرم
بوی تعفن خیانت از دهانم میآید
هــــــــــا….
خاطر من و
خیال تو و
خیل خیانت …