میخواستم بگویم دوستت دارم اما نتونستم

هر گاه از کنار می گذشتی آرزو میکردم

این راز را در چشمانم بخوانی...

افسوس بی اعتنا از کنارم می گذشتی

تا اینکه دیرزو قلبم را در دست گرفتم

و برایت نوشتم و از بی اعتنایی هایت شکایت کردم

وقتی قلبم را ربودی

کاغذ را برداشتم و مشاهده کردم

و نوشتم

دوستت دارم

آنگاه که لبخند بر لب میمرد

چون معجزه پاییز دلم میگرد

دیروز به چشمان تو گفتم برو

امروز دلم بهانه ات را می گیرد

گفتی اهل آسمونی ولی من اهل زمینم

گفتی فاصله زیاده بین تو تا سرزمینم

من به آن نقطه رسیدم

که اگر حتی نباشی

همیشه بودی و هستی انتظار آخرینم

بخدا در دل و جانم نیست

هیچ جز حسرت دیدارش

سوختم از غم او

کی باشد غم من مایه آزارش

از همون روزای اول می دونستم نمی مونی

می دونستم نمی تونی عشق و توچشام بخونی

از همون روزای اول دل تو با دیگری بود

کاش همیشه یادت بمونه اونکه عشق بهتری بود

یک رنگی و بوی تازه از عشق بگیر

پر سوز ترین گدازه از عشق بگیر

در هر نفسی که می تپی ای دل من

یادت نرود اجازه از عشق بگیر

عشق من، رضام!

نميداني! اين روزها  ثروتمندترين فرد روي زمينم

تو با مني و من احساس ميكنم دنيا از آن من است

گويي چشمان تو درياي بي انتهاي خوشبختي است

و من تنها غريق سعادتمند اين دريايم

تمام گنجهاي دنيا بدون تو

براي من پوچ است و بي معني

حضورت معنا بخش اين هستي است

لحظه ها با تو سراسر عشق است و شور

شوق است و اميد

باور كن مرگ هزاران بار بهتر است 

 از تصور زندگي يك لحظه بي تو

اين روزها حال عجيبي دارم

گاه از شوق از خود بي خود مي شوم

با خودم مي خندم و مي گريم

چرا كه امروز با تو از همه چيز بي نيازم.

 دارم برایت شعر می گویم رضام
در انتخاب واژه ها خیلی مرددم

اصلن برای شعر تو شاعر نمی شوم
می دانم آخر میزنم شعر تو را بهم

من مانده ام تو را به چه شکلی بیان کنم
شاید ترانه ای که خودش می خورد رقم

هر شب میان واژه ها دنبال "بودن"م
هر شب کنار خاطرت هی میزنم قدم

باور نمی کنم که تو عاشق نبوده ای
وقتی که با ترانه ات به شعر مرتدم

حالا نشسته ام و به خود فکر می کنم
وقتی تو عین شعری و من انقدر بدم

یک لحظه خواستم که بیایم به جای تو
اما تو مثل کوهی و من خط ممتدم

اکران ماندگار تو یک شاعرانگیست
دنیا برای توست تمامش رضام

سراینده شعر خودمم

بگفتم دل چرا پریشانی؟

بگفتا رضا نیست همین

بگفتم وعده ده مرا دل

بگفتا گو تو وعده جانم

بگفتم فردا آید خواهی دید

بگفتا پنجشنبه اس راس گویی

بگفتم تمام شود دوری ای دل

ببینی روی زیبایش تو ای دل

بگفتا من عاشق رضایم

ز دوری او دیوانه گشتم

بگفتم غم مخور خدا بزرگه

روزی رسد دوری کم شه