من ک تصویری ندارم در نگاه هیچکس

خوب شد هرگزنبودم تکیه گاه هیچکس

کاش فنجانی نسازد کوزه گر از خاک من

تا نیفتد در دلم فال سیاه هیچکس

من برگشته ام ،اما ایندفعه دست پرامده ام .......

برایت سوغاتی های فراوانی اورده ام ......

همانندپرنده ای شدم که تابستان ها برای ذخیره زمستانش اذوقه جمع میکند .......

منم همچون همان پرنده حال که امده ام برای خودم کرور ,کرور غرور اورده ام ......

پس حال به جای نقش بازی کردن جای دیگری ......

خودت باش من ادم قبلی نیستم که باهرحرف وتیکه ای اشک هایم روان شود......

من امده ام تااشک های روان شده ی تورواببینم.......

ولش کردمـــ و رفتمـــ !!

نه اینـــکه دوستـــش داشتمـــ ...

نـــه !!!

از نخودیـــ بودن متنفرمـــ

...!

اغــــوش گرمــــم بــــاش

بگذار فراموش کنم لحظه هایی که

در ســــرمای بیـــکسی لرزیـــدم

..

روزگــــــار میــــخنــــدی ؟

کمـــــی حرمـــــت نـــگه دار بــــی حــــیا !!

مـــگــر نمیـــبیـــنی سیــــاه پــوش ارزوها شده امــــ

..

همیشه باید کسـی باشد

که مــعنی سه نقطه‌های انتهای جمله‌هایت را بفهمد

همیشه بـاید کسـی باشد

تا بغض‌هایت را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد

بـاید کسی باشد

که وقتی صدایت  لرزید بفهمد

کـه اگر سکوت کردی ، بفهمد…

کسی بـاشد

کــه اگر بهانه‌گیـر شدی بفهمد

کسی بـاشد

کــه اگر سردرد را بهـانه آوردی برای رفتـن و نبودن

بفهمد به توجّهش احتیاج داری

بفهمد کــه درد داری

کــه زندگی درد دارد

بفهمد کــه دلت برای چیزهایی تنگ شده است

بفهمد کــه دلت برای قدم زدن زیر باران تنگ شده است

همیشه باید کسی باشد . . .

به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد / و به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد

دفتر قلب مرا وا کن و نامی بنویس / سند عشق به امضا شدنش می ارزد

گرچه من تجربه ای از نرسیدن هایم / کوشش رود به دریا شدنش می ارزد . . .