به صدای باد گوش کن
به نجوای آروم باد
به پچ پچ های در گوشی اش با پنجره
عشق بازی عجیبی میکنند
نجوای عاشقانه ای میکنند
سکوت اتاقک غمگین مرا میکشند
به صدای باد گوش کن

مرگ من آروم همینجاست گوش کن
کوچه های غم
و در آغوش گرفتن حسرت ها
مرگ من همین لحظه اس
همین لحظه سوختن من
همین لحظه که به باد رفتن آرزوهایم را نظاره میکنم
مرگ من نزدیک است
مرگ من نزدیک است

باران و ترانه هایش
نغهمه های آهنگینش
من و خیابان تاریک و سرد
روی پارکت های رنگین شهر
قدم زنان و به نظاره ستارگان
رقص نور ستارگان برای ماه
سالهاست که شب اشوه میخرد

رقص نورش را به ماه هدیه میکند

منبع:لحظه های خوش من و تو

roya2.rzb.ir

سراینده:خودم(رویا مدیر کل لحظه های خوش من و تو)

خداحافظ ای خواب شیرین مــن

خداحافظ ای عشق دیرین من

خداحافظ ای سربـــه سر زندگی

خداحافظ ای دین و آیین مـــن

من ک تصویری ندارم در نگاه هیچکس

خوب شد هرگزنبودم تکیه گاه هیچکس

کاش فنجانی نسازد کوزه گر از خاک من

تا نیفتد در دلم فال سیاه هیچکس

ای که از اول جاده به سکوت شدی گرفتار

منو از خاطره کم کن تا ابد خدا نگهدار

رفت تا دامنش از گرد زمین پاک بماند

آسمانی تر از آن بود که در خاک بماند

از دل برکه شب سر زد و تابید به خورشید

تا دل روشن نیلوفری اش پاک بماند

بقیه در ادامه مطلب

اينجا قطب است!

شايد از قطب هم سردتر...

مردماني كه دلشان سخت سرد و بي بخار شده است...

چشماني كه محبت را به شهوت فروخته اند...

و دستاني كه اگر هم دستگيري كنند بي دليل نميكنند...

شايد اين روزها همه با خود اين جملات را زمزمه ميكنيم.

اما

يك چيز مي ماند:

من ميدانم كه به اندازه ي اين سرما ، آنطرفتر آتش محبتي شعله ور است

ميدانم كه به ازاي هر جنگي ، صلحي برپاست

ميدانم خدايي آن بالا نشسته كه نگهباناني بر زمين گماشته تا تو را دست گيري كنند، وسيله هايي كه لحظه به لحظه زندگي به تو ميدهند...

 آرام باش!سخت از لطف بي كران آرام باش ، كه آرام سختي ها را پذيرا باشي!

من برگشته ام ،اما ایندفعه دست پرامده ام .......

برایت سوغاتی های فراوانی اورده ام ......

همانندپرنده ای شدم که تابستان ها برای ذخیره زمستانش اذوقه جمع میکند .......

منم همچون همان پرنده حال که امده ام برای خودم کرور ,کرور غرور اورده ام ......

پس حال به جای نقش بازی کردن جای دیگری ......

خودت باش من ادم قبلی نیستم که باهرحرف وتیکه ای اشک هایم روان شود......

من امده ام تااشک های روان شده ی تورواببینم.......

ولش کردمـــ و رفتمـــ !!

نه اینـــکه دوستـــش داشتمـــ ...

نـــه !!!

از نخودیـــ بودن متنفرمـــ

...!

اغــــوش گرمــــم بــــاش

بگذار فراموش کنم لحظه هایی که

در ســــرمای بیـــکسی لرزیـــدم

..

روزگــــــار میــــخنــــدی ؟

کمـــــی حرمـــــت نـــگه دار بــــی حــــیا !!

مـــگــر نمیـــبیـــنی سیــــاه پــوش ارزوها شده امــــ

..

همیشه باید کسـی باشد

که مــعنی سه نقطه‌های انتهای جمله‌هایت را بفهمد

همیشه بـاید کسـی باشد

تا بغض‌هایت را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد

بـاید کسی باشد

که وقتی صدایت  لرزید بفهمد

کـه اگر سکوت کردی ، بفهمد…

کسی بـاشد

کــه اگر بهانه‌گیـر شدی بفهمد

کسی بـاشد

کــه اگر سردرد را بهـانه آوردی برای رفتـن و نبودن

بفهمد به توجّهش احتیاج داری

بفهمد کــه درد داری

کــه زندگی درد دارد

بفهمد کــه دلت برای چیزهایی تنگ شده است

بفهمد کــه دلت برای قدم زدن زیر باران تنگ شده است

همیشه باید کسی باشد . . .