ﭘﺴــــﺮﮎ ... .


ﮔﺎﻫـﯽ دُختــَرکـــِ ﻗﺼﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ


ﺑﺎﻧــــﻮﯼِ مــﻦ


ﺻـــــﺪﺍ ﮐـــــﻦ!



ﮔﺎﻫــــﯽ ﮐـﻪ ﺑـﺎ ﻋﺠﻠـــﻪ ﯾـﺎ ﺑـﺎ ﺣــﺮﺹ! ﺍﺳﻤﺖ ﺭﺍ ﺻـــﺪﺍ ﻣﯽ ﺯﻧﺪﺁﺭﺍﻡ ﺑﮕـــــــﻮ:

ﺟﺎﻧـــــــﻢ؟

ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﭼــﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺑـﺎ شَـــرم ﻣﯽ ﮔﻮﯾـــﺪ:

ﺟﺎﻧـﺖ ﺑﯽ ﺑـﻼ ... .

ﮔﺎﻫــﯽ ﺑـﯽ ﺩﻟﯿــــﻞ ﺑﺮﺍﯾـﺶ ﯾکــ ﺟﻌﺒـﻪ ﺷﮑﻼتـــ ﯾﺎ ﭘﺎﺳﺘﯿــــﻞ ﺑﺨـــﺮ

ﮐﻨــﺎﺭﺵ ﺑﻨﺸﯿــﻦ ﻭ ﺗﻤﺎﺷــﺎ ﮐـﻦ ﺩﺧﺘـﺮکـــ ﺭﺍ ... .

ﮐــﻪ ﺫﻭﻕ ﻣﯽ ﮐﻨـﺪ ﺍﺯ ﻫﻤـــﺎﻥ ﺟﻌﺒــﻪ ﺍﯼ ﮐـﻪ ﺑــﺎﻭﺭ ﮐـﻦ

ﺷﯿﺮینیش ﺑﯿﺸﺘـــﺮ ﺑﺨﺎﻃــﺮِ ﺩﺳﺘــــﺎﻥِ ﺗﻮﺳﺖ ... .

ﭘﺴﺮکـــــ ... .

ﺑﯿــــﺎ ﯾکــ ﺭﺍﺯِِدختــــرآنه ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻓــــﺎﺵ ﮐﻨـﻢ:

ﺩﺧﺘـــــــﺮﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ســآدگی ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ

ﯾﮏ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﭘـُﺮ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﻫﺎﯼِ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﺭنگی ...

مــَرا

جــُدا کــن ٬

از اهلِ زمـیــن !

دستَــم را بـگـیــر …

مـیــخـو اهــم ٬ در دنـیــایِ آرامِــــ تـــُو

مــیــان نفــس هــایــــت

آرامـــ بـگـیــرمـــ . . .

بــی شــک بــه هــیــچ صــراطــی مــستــقیــم نیــست

دلــــی کــه...

بیــتــاب نــوازش ســر انــگشــتــان

تــــوبــاشــد..

روزگار غریبی است دهقان فداکار پیر شده

چوپان دروغگو عزیز شده

شنگول و منگول گرگ شده

کوکب خانم دیگه حوصله مهمونی نداره

کبری تصمیم گرفته دماغش رو عمل کنه

زاغ و روباه دستشون تو یه کاسه است

حسنک گوسفنداش رو ول کرده تو یه شرکت آبدارچی شده و کم کم لیسانسش رو میگیره تا مدیر شرکت بشه

آرش کمانگیر معتاد شده

شیرین ، خسرو و فرهاد رو پیچونده با دوست پسرش رفته مسافرت

رستم اسبش رو فروخته و موتور خریده و با اسفندیار میرن کیف قاپی.

دیروز، پینوکیو آدم شد ولی امروز، آدمها پینوکیـو!

من از عاقبت مادربزرگ می ترسم اگر فردا ، شنل قرمزی گرگ شه

واقعا چه بر سر ما اومده؟

نظر یادتون نره

مردم که تـــــــــــــو باشی

                  زن بــودن خوب است

از میان تمام مذکــر های دنیـــــــــــــا

 فقــط کافیست پای تـــــــــــو درمیــان باشد

 نمیدانی برای تـــــــــــو خانوم بودن چه کیفی

 دارد!!

روزگاری در گوشه ای از دفترم نوشته بودم.. تنهائی را

 دوست دارم چون نیست بی وفا . تنهائی را دوست دارم

 چون تجربه اش کرده ام.. تنهائی رادوست دارم چون عشق

 دروغین درآن نیست.

تنهائی را دوست دارم چون خدا هم تنهاست.. تنهائی

 رادوست دارم چون در خلوت وتنهائیم در انتظار خواهم

 گریست وهیچ کس اشکهایم را نمیبیند.. اما از روزی که

 تو رادیدیم نوشتم.. ازتنهائی بیزارم چون تنهائی یاد

 آور لحظات تلخ بی تو مردنم است

بعضی وقتا دلم می خواهد خودم را بغل کنم!

ببرم بخوابانمش!

لحاف را بکشم رویش!

دست ببرم لای موهایش و نوازشش کنم!

حتی برایش لالایی بخوانم،

وسط گریه هایش بگویم:

غصه نخور خودم جان!

درست می شود!درست می شود!

اگر هم نشد به جهنم…

تمام می شود…

بالاخره تمام می شود…!!!تمام…

گاهی حجم دلتنگی هایم آنقدر زیاد می شود كه دنیا با تمام بزرگی وعظمتش برایم تنگ می شود…

دلتنگم…

دلتنگم…

دلتنگ كسی كه گردش روزگارش به من كه رسید ازحركت ایستاد…

دلتنگ كسی كه دلتنگی هایم را ندید…

دلتنگ خودم…

خودی كه مدتهاست گم كرده ام..