آنچه می ماند حرف های نیش دار آدمک های تو خالی نیست
آنچه می ماند قلب شکسته و زخمی روح بیمار نیست
راه برگزیده ی تو،متلاطم نشدن،بزرگواری و بخشش است که می ماند
و ندامت حاصل از زخم زدن بر دل ها
کدام ماندگاری را می خواهی؟
نکند تو هم می خواهی قاطی بیماری آدم های اطرافت شوی؟!
یا تنها میخواهی بگذاری و بگذری؟!

روی گلهای زرشکی
با یه مداد مشکی
هزار دفعه نوشتم
تو انتهای عشقی...

من سرم درد میکند برای "دعواهایی" که باهم نکردیم...
لعنتی چقدر مهربان رفتی ...!"

همیشه در ریاضیات ضعیف بودم

سالهاست دارم حساب میکنم چگونه من بعلاوه ی تو ، شد فقط من  . . .

بقیه در ادامه مطلب

تو می آیی تا رویاهای بی پایان من از خواب بیدار شوند و من با دست پُر از خیالت به دبدار تو بر میخیزم
وقتی تو ماه خانه من می شوی و من بوی آسمان می گیرم

از همان جایی که هستی مرا نوازش کن
من اینجا با نازِ تو بی نیاز ترین موجود روی زمین خواهم شد…

علاقه ام جمع آوری شعر از چشم های توست

جزیره گنجی که نقشه اش را هیچ دزد دریایی نمی داند

بقیه در ادامه مطلب

بارون...

       بوی نم دارد...                             

شب بیدار است...                                               

ساز گیتار...                                                                   

بوی سیگار...                                                                                                      

این منم دوباره اینبار!

سیگار پشت سیگار...

چهره ات روی دیوار

چشمای مات و نم دار

بغض در گلو گرفتار!

دست به قلم بیدار...                                    

یاد روز دیدار...                                     

اسیرو بیمار...                               

تو.شراب.گیتار...                       

دل زیر آوار...             

خسته و بیزار...

آه بسیار...        

دنیا تیره و تار...                 

سیگار                                 

پشت سیگار..                                      

خوشبختی داشتن کسی است…

که بیشتر از خودش تــــــــــو را بخواهد…

و

بیشـــتر از تــــــــو…

هیـــــــــــچ نخواهد..

و

تــــــــــو ... برایش تـــــــمام زندگی باشی

گفتند دوست داشتن زجر کشیدن است باورم نشد

گفتند دوست داشتن حسرت کشیدن است باورم نشد

گفتند دوست داشتن انتظار کشیدن است باورم نشد

گفتند دوست داشتن غصه خوردن است باورم نشد

حال که تو را دوست دارم همه چیز باورم شد

گاهی

عمیقا مایلم ماهی باشم !

ماهی حافظه اش هشت ثانیه است

بی هیچ

خاطره ای

!

دست های تو
تمام دنیای من است
و من همین حالا
تمام دنیا را توی دست هایم دارم
من دیگر هرگز
دلتنگ اشک هایم نخواهم شد
تو مثل باد
تمام قاصدک هایم را
که به شاخه درخت گیر کرده بود
رها کردی …
سیده منور ثامنی

 گرفته دلم ، کجایی که آرامم کنی ، کجایی که این غم یخ زده را در دلم آب کنی

گرفته دلم ، کجایی که به درد دلهایم گوش کنی ، کجایی که مرا با بوسه هایت گرم کنی...

نیستی و من در حسرت این لحظه ها نشسته ام ، نیستی و من بیشتر از همیشه خسته ام

 در لا به لای برگهای زندگی ، نیست برگی که از تو ننوشته باشم ،

   نیست روزی که از تو نگفته باشم

 امروز آمد و از تو گفتم ،نبودی و اشک از چشمانم ریخت و در همان گوشه نشستم ،

  دلم خالی نشد و گرفته دلم ، کجایی که دلم به سراغت بیاید گلم؟

نیستی و حتی سراغی از دلم نمیگیری ، یک روز نباشم که تو مثل من نمیمیری....

 نمیبینی چشمهایم را ، نمیمانی تا دلم را ، به نقطه خوشبختی برسانی ،

مرا به جایی آرام بکشانی تا خیالم راحت باشد از اینکه همیشه تو را خواهم داشت

نمیخواهی دلم را ، نمیدانی راز درونم را ، نمیگذاری تا مثل گذشته دلم تنها به تو خوش باشد ،

گریه کن

بذار اشکات

بریزند ب پای آتش دلتنگی هات

شاید بتونن

ذره ای از آتشش رو خاموش کنند

اما افسوس از خاطره ها

هنگامی ک یاد میکنی

شعله ور تر میشه
 
اونجاست ک گریه دیگه توان خاموش کردنشو نداره

اینقدر میریزی تو خودت

خاکستر آتشش موهاتو سفید میکنه

و خستگی از دست و پا زدن توی حرارتش پیرت میکنه

اونجاست ک میفهمی

تو اوج جوانی پیر شدی

بيا تا مقدس ترين عشق دنيا را  به همگان نشان دهيم.
بيا تا  طعم شيرين ترين عشق دنيا را بچشيم.
بيا تا بهترين لحظه ها را در عشقمان مهيا کنيم.
بيا تا گرمي عشقمان را در قلبهايمان احساس کنيم.
بيا تا عشقي يکدل و يکرنگ داشته باشيم.
بيا تا غروب غم انگيز عاشقان را با نشان دادن معني واقعي عشقمان به همگان زيبا کنيم.
بيا تا فاصله عاشقان را با ثابت کردن معناي واقعي عشق را از بين ببريم

و فاصله بين عاشقان را کم اهميت جلوه دهيم.
بيا تا ثابت کنيم ما مي توانيم در ميان تمام عاشقان براي هميشه عاشق بمانيم.
بيا تا در ميان فصلهايمان فصل خزاني نداشته باشيم و تمام لحظه ها و فصلها بهاري بيش نباشد!
بيا تا شبهاي با هم بودنمان را پر از ستاره کنيم.
حالا بيا که همديگر را باور کرده ايم