در هــیاهــوی زنــدگــی دریــافـتم چــه دویــدن هـــایی کـــه فــــقط پــاهـایـم را از مـــن گـــرفــت
در حــالــی کــه گـــویـی ایـــــستاده بـــــــــودم ...
و چــــه غــصه هــایــی کــه فــــقط بــاعث ســفیدی مـــوهـایـم شـــد
در حــالــی کــه قــصه ای کـــودکانه بــیش نـــــبود ...
دریــافـتم کــسی هـــست کــه اگــر بــــخواهــــد مـی شـــود و اگــر نـــه نـــمی شــــود ...
کـــاش نــه مــــیدویـــدم و نــه غــصه مــــی خــــوردم ...
فــــقط او را مــــیخــوانــدم...
فــــقط خــــــــدا !